Niğde, şifalı bitkiler konusunda oldukça zengindir. Sarı Zambak, Lale (Gelincik), Kardelen Çiçeği, Yabani Buğday, Yabani Nohut ve Yayla Çiçeğinin yanı sıra, parfüm ve kozmetik sanayisinde kullanılan, endemik bitki türleri de mevcuttur.[i] Bunlar;
Adaçayı: Bu ad altında; süpürge, başak, Anadolu ve misk adaçayı şeklinde adlandırılmıştır.
Alıç: Bölgede alıcın iki türü mevcut olup (meyvesi küçük ve büyük olan); meyvesi büyük olanların sarı ve kırmızı renkli türü mevcuttur.
Anason: Yerli halk, köfte içine ve turşu kurarken kullanmaktadır.
At Kuyruğu: Sulak alanlarda, bol miktarda yetişmektedir.
Ayrık Otu: Bölgede hemen hemen her türlü toprakta yetişmektedir.
Badem: Hem aşısı hem de doğada kendiliğinden yetişen türü mevcuttur.
Baldıran: Bahçe içlerinde ve yol boylarında yetişen bu bitki şifalı bitkiler arasındadır.
Ballıbaba: Nadasa bırakılan tarlalarda ilkbaharla birlikte yetişmektedir.
Ban Otu: Yine ekin tarlalarında, nadasa bırakılan tarlalarda ve kırlarda yetişen bitkidir.
Beş Parmak Otu: bol miktarda mevcuttur.
Beyaz Çöpleme: Ormanlık bölgelerde ve yüksek yaylalarda mevcuttur.
Bit Otu: Mavi - Mor çiçekleriyle bahçelerde ve yol kenarlarında yetişir.
Böğürtlen: Genellikle çileğe benzeyen meyveleri, olgunlaşınca toplanıp yenilmektedir...
Civan Perçemi: Her türlü toprakta yetişir, çiçeği beyaz ve sarı olanı vardır.
Çakşır Otu: Kaynatılıp içildiğinde Grip-nezle ve soğuk algınlığına iyi gelir.
Çiğdem: Sarıçiçekleri ile ilkbaharın müjdesidir.
Çilek: Alihoca, Çiftehan, Darboğaz, Emirler köylerinde bol miktarda yetişmektedir
Çoban Çantası: Ekilebilir arazilerde yetişen bu bitkiye yörede bol miktarda rastlanmaktadır.
Ebe Gümeci:. Yörede bol miktarda bulunmaktadır.
Eşek Hıyarı: Genellikle yol kenarlarında rastlanmaktadır. (Cırtatan) olarak bilinmektedir.
Eşek Kerdemesi: Yöremizde kaynatılıp içilerek alerjik kaşıntılara ve mide yanmalarına iyi geldiği gibi ciltteki kaşıntı bölgelerine de sürülebilmektedir.
Fesleğen: Bahçelerde ve saksılarda yetiştirilen fesleğen (Reyhan) olarak ad vermiştir.
Gelincik: Kırmızı ve pembe çiçek açan iki türü yetişmektedir.
Gıvışkan Otu: Bahçe işleri ve tarlalarda yetişir. Yöre halkı böreğini yapılaraktadır.
Gökçe: (Gevelek), Ökse otudur. Kiraz, armut, köknar ve dikenli ardıcın dallarında asalak olarak yetişir. Toplayıp çay olarak tüketmektedir.
Gül: Bu güllerin çiçekleri toplanarak reçel yapılmaktadır,
Güvey Feneri: Bu bitki, peynir yapımında maya olarak kullanılmaktadır.
Hardal: Sarıçiçekleri ile ilkbaharda kendiliğinden yetişen (Eşek Turpudur)
Hindiba: Sarı renkli çiçek açan (Karahindiba), mavi çiçek açanı da vardır..
Hint Keneviri: Bahçelerde kendiliğinden yetişir. Tohumları (Kavurga) tüketilmektedir.
Hüsnü Yusuf: Bahçelerde süs bitkisi olarak yetiştirilmektedir.
Kayışkıran: Sulak alanları seven, pembemsi çiçek açan dikenli bir bitkidir.
Keklik Gözü: Kızılımsı küçük çiçekli olan bir bitkidir.
Kenger: Kökü taze iken tüketilen, sütünden ( sakız) yapılmaktadır.
Kısa Mahmut: Her türlü toprakta bol miktarda yetişmektedir.
Koyun Otu: Bölgede bol miktarda yetişmektedir.
Kök Boya: Hemen hemen her yerde mevcuttur.
Köpek Dili: Yöresel ismi danadilidir. Toplanarak böreklerde tüketilir.
Köpek Üzümü: Yabani asmalarda olan bu bitki bahçe çitlerinde kendiliğinden yetişmektedir.
Kurt Pençesi: Sulak dere ve çayırlarda kendiliğinden yetişen bir bitkidir.
Kuşkonmaz: Bölgede yabanî türü mevcuttur.
Kuzu Kulağı: Yaylalık ve yüksek sulak yerlerde yabanî türü yetişmektedir.
Madımak: Her türlü toprakta bol miktarda yetişmektedir.
Menekşe: Mor çiçek açan yabani türü bol miktarda yetişmektedir.
Mürver: Çay kenarlarında, bahçe duvarlarında bol miktarda yetişmektedir.
Nane: Genellikle çok ve bol miktarda bulunmaktadır.
Oğul Otu: Bal arısının en çok bal özü topladığı bir bitkidir.
Öksürük Otu: Genellikle sulak alanlarda sıkça rastlanmaktadır.
Ölmez Çiçek: Genellikle ormanlık alanlarda yetişmektedir.
Papatya: Bölgede üç türüne rastlanmaktadır.
Salep: Ormanlık bölgelerde bol miktarda mevcuttur
Sığır Dili: Yaprakları dikenli, bu ota yörede (Sormuk Çiçeği) denir.
Sığır Kuyruğu: Yöresel adı (Kolan Koltuğu)dur.
Sinirli Ot: Genellikle sulanabilir alanlarda yetişir.
Solucan Otu: Sardunyaya bezer, kayalık bölgelerde yetişmektedir
Sütleğen: Haddinden fazla yetişen bu bitki, çobanlar tarafından küçükbaş hayvanların memelerinde oluşan kurtları öldürmede kullanıldığı bilinmektedir.
Yarpuz: Sulak dere kenarlarında kendiliğinden yetişir.
Yer Somunu: Diğer adı Sıkla men’dir.
Yoğurt otu: Yörede bol miktarda mevcuttur.