Kelimeleri göğe asılmış bir şairin
Hikâyesini anlatacağım sana
Ruhunu yitirmemişlerin sokağından geçen
Bir küheylanın savruluşunda
Urum abdallarının nefesine karışırken
Gönül uçurtmasını yükselten rüzgâr
Bahar yapraklarında tomurcuklanan
Yolumuza çıkan geçit vermez karlı dağlarda
Kâğıdın ve kalemin ötesinde bir yerde
Haktan inen şerbeti yudumlayan
Kalbimizin tercümanı derdimizin tellalı
Yürek kabemizde bir derviş Yunus Emre
Gurbetten sılaya dönmek gibi
Kalbi olanların şarkısını besteler dudaklar
Issız gezegenlerin ortasında
Ya da mecnunu yitirmiş çöllerde
Cansız taşı toprağı vatan eden
Yesevi pınarından kana kana içen
Yorgun bir denizin kıyısında Taptuk
Musa’sını arayan bir Hızır’ın kapısında
Etten kemikten bir kafesin ortasında
Bir yıldız misali kayıp giderken ömür
Hüzün denizinde gözyaşı gemileri
Çöl ninnileriyle uyutulmuş geceler
Ve kurumuş ırmak yataklarında
Ölümsüz türküler söylerken bülbüller
Aşk tahtadan kalpleri bir bir oyarken
Suların adressiz sancıları depreşirken
Nefesinle açılmayan şu kirli çağda
Dostun evini şaşırmış şaşkın ayaklar
Bedeni taşların kalbine sığınmış
Sensiz bir ömrün uzağında dervişim
Sensiz geçen günlerin tuzağında dervişim
Bir düş bahçesinde konaklar ömrüm
Kader nokta nokta kayıtlardadır
Hacimler kütleler sesler tükenir
Kalbim siyah beyaz bir filmde başrol de oynar
Bir dağın koynunda tutuşur akşam
Fanilik sürüye kurt gibi dalar
